معاد و جاودانگى از منظر استاد شهيد مطهري
مقدمه:
مسئله معاد وجاودانگى از نظر اهميت بعد از مسئلهِ توحيد مهمترين مسئله دينى و اسلامى است و پيامبران آمدهاند که مردم را به دو حقيقت معتقد کنند يکى مبداء (خدا) و يکى معاد (قيامت.) مسئله معاد در رديف ضروريات دين است و انکار آن موجب ارتداد است. با توجه به آيات و روايات مىتوان اين چنين برداشت کرد که همانطور که انسان بايد خداشناس باشد لازم است معادشناس هم باشد. معاد جزء اصول دين است ولى فرع و طفيلى نبوت است اما سرّ اينکه معاد را جزء اصل دين قرار دادهاند نه صرف اين بوده است که يکى از ضروريات دين و از توابع نبوت است بلکه يک مسئلهاى بوده است که راه استدلال بر آن - لااقل تا اندازهاى - باز بوده و قرآن مىخواسته است که مردم به مسئلهِ قيامت به عنوان يک مسئلهِ مستقل اعتقاد پيدا کنند.
انسان در آن دنيا آن چنان است که اينجا خودش را بسازد يعنى رابطه و پيوستگى بسيار شديدى ميان زندگى دنيا و آخرت برقرار است. اساساً در آن دنيا هر کسى در وضع خودش هست بدون آنکه تأثيرى در وضع ديگرى داشته باشد.
لطفا ادامه مطلب را کلیک کنید
ادامه مطلب
|
+|
نوشته شده در سه شنبه ۱۰ دی ۱۳۹۲ساعت 20:41  توسط سید احمد طباطباييان
|