اسیران خاک
 
 
مطالب این وبلاگ کاملا از منابع مختلف است و حقیر هیچ از خود ننوشته ام  
 

از آموزه‌های قرآن و حدیث اهل بیت علیهم‌السلام مشخص است، اگر آرزوی مرگ ناشی از کم‌صبری و بی‌تابی در برابر مشکلات دنیایی باشد، به هیچ عنوان جایز نیست.

بر اساس آموزه‌های قرآن کریم و حدیث اهل بیت علیهم‌السلام انسان در هر روز و بلکه هر لحظه باید به یاد مرگ و سفر ابدی و حتمی خود از دنیا به عالم دیگر باشد. چنانکه در حدیثی می‌فرماید: «وَ أَکْثِرْ ذِکْرَ الْمَوْتِ وَ مَا بَعْدَ الْمَوْتِ؛ از مرگ و بعد از مرگ بسیار یاد کنید.» چراکه غفلت از مرگ زمینه‌ای برای ارتکاب گناهانی می‌شود که جز پشیمانی و حسرت ثمره دیگری نخواهد داشت.

اما گاهی سختی‌ها و گرفتاری‌های زندگی موجب می‌شود که صبر انسان کم شده و وقتی راه‌حل مشکل خود را پیدا نمی‌کند، دست به دعا برداشته و به جای کمک خواستن از خدای متعال، آرزوی مرگ می‌کند. در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که آیا ما جایز هستیم که آرزوی مرگ کنیم و برای تعجیل در مرگ خودمان دعا کنیم؟


ادامه مطلب
 |+| نوشته شده در  جمعه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ساعت 18:27  توسط سید احمد طباطباييان  | 
  بالا